De laatste der Mohikanen

Het is de titel van een beroemd boek van James Fenimore Cooper. Als u dit niet gelezen hebt dan toch zeker wel zo’n mooi boek van de hand van Karl May? Eerst kwam Winnetou, daarna Old Shatterhand en vervolgens schreef hij nog vele andere boeken met prachtige titels als De zwarte Mustang, De Schat in het Zilvermeer, Winnetou het grote opperhoofd en De Dood van Winnetou. Carl Friedrich May was aanvankelijk leraar, componist en voordrachtskunstenaar. Hij werd wegens diefstal tot dwangarbeid en celstraf veroordeeld. In 1874  begon hij met het publiceren van reisverslagen. Hij was nog nooit in Amerika geweest, toen hij al die spannende verhalen over het leven op de prairies daar schreef!

Kun je land verkopen?

De Indianen snapten niet wat de blanke mannen bedoelden met het kopen en bezitten van land. “Wat is dit wat jullie ‘bezit’ noemen?”, vroeg Massasoit, een leider van de Wampanaog, aan kolonisten in Plymouth, waarmee hij bevriend was geraakt rond 1620. “Het kan niet slaan op de grond, want de aarde is onze moeder, zij voedt al haar kinderen, dieren, vissen en alle mensen. De bossen, de rivieren, alles op de aarde is van iedereen en kan door iedereen gebruikt worden. Hoe kan een individu zeggen dat het van hem is?” De blanke kolonisten dachten daar anders over. Iets meer dan een eeuw nadat de eerste settlers in Virginia waren gearriveerd, woonden er 1,25 miljoen in het gebied tussen de kust en de bergen. In 1705 schreef Francis Makemie in Plain and Friendly Persuasion: “Het beste, rijkste en gezondste deel van ons land is nog onbewoond, voorbij het einde van elke rivier, ver in de richting van de bergen.” Immigranten – te beginnen met Duitsers  voornamelijk Mennonieten en inwoners van Moravië - kwamen het land binnen. Thomas Jefferson was van mening, dat als ‘eerste bewoner’ de VS het recht had alle grond te verwerven hetzij door een oorlog hetzij door een verdrag. De Indianen werden eerst in een oorlog verslagen. Daarna werd met hen een verdrag gesloten waarin zij hun grond officieel aan de VS afstonden. Zo ging het met de Kaskaskia, met de Delaware, de Choctaw en de Chickasaw.

Leugen en bedrog

De Cherokees werden gedwongen een groot gebied – nu Kentucky en Tennessee - af te staan. In 1817 verhuisde het westelijk deel van hen naar wat nu Arkansas is om daar hun vertrouwde leven voort te zetten, maar na tien jaar al werden ze verder westwaarts verdreven naar wat nu Oklahoma is. Het oostelijk deel van de stam besloot om ‘Amerikaan te worden’ en te blijven wonen in de gebieden die hen in eerdere verdragen waren toegezegd. Onder hun half-Schotse opperhoofd John Ross bouwden ze scholen en kerken, kozen hun eigen bestuursraad, schreven een grondwet en bewerkten hun land net zo succesvol als welke andere Amerikaan dan ook. Het Hooggerechtshof bevestigde tot tweemaal toe hun recht op het land, maar president Andrew Jackson, die al eerder zijn reputatie had gevestigd in campagnes tegen de Creek en Seminole stammen, had daar lak aan. Hij sloot een nieuw verdrag, ze kregen geld en land in Oklahoma. Toen ze niet snel genoeg daarnaartoe verhuisden, kwam op zijn bevel het leger in actie. Hun ellendige tocht naar Oklahoma staat bekend als ‘The Trail of Tears’. Van de tienduizend die vertrokken stierven er onderweg vierduizend door ziekte, honger en kou.