De oktoberverrassing

Nixon was bezorgd op de avond van 22 oktober 1968. Hij was de herfstcampagne ingegaan met een stevige voorsprong op vice president Hubert Humphrey, maar de peilingen lieten zien, dat ze elkaar naderden nu Democratische arbeiders terugkeerden naar hun partij en Johnsons inspanningen om een vrede te onderhandelen in Parijs veel aandacht kregen in de pers. Nixon geloofde dat hij zou gaan winnen, tenzij een belangrijke resultaat in Parijs de situatie totaal zou veranderen. Daarom besloot hij via via de leider van Zuid-Vietnam Nguyen Van Thieu aan te sporen zich tegen de vredesvoorstellen te verzetten. Johnson en Humphrey hadden zijn instemming met een vredesregeling nodig. Nixon suggereerde Van Thieu dat, wanneer hij president zou zijn, er een betere regeling uit zou komen.

Hoe doe je dat?

Bob Haldeman, 42, was Nixons campaign chief of staff. In oktober 1968 hadden de twee mannen intensief contact over wat bekend zou worden als ‘the Chennault Affair’. Nixon gaf Haldeman de  opdracht: vind manier om Johnsons plannen voor constructieve vredesbesprekingen te saboteren. Dat lukte de laatste en de Chennault Affair, genoemd naar Anna Chennault, een belangrijke Republikeinse dame en gelddonor, die fungeerde als geheim contactpersoon met de Zuid-Vietnamese regering, heeft tientallen jaren velen geïntrigeerd. De Amerikaanse regering luisterde zijn Zuid-Vietnamese bondgenoot af en hoorde Anna zeggen: ”Hold on, we are gonna win”, maar aarzelde het bekend te maken, want men had geen hard bewijs dat Nixon hier achterzat. Nixon heeft het altijd ontkend en zijn advocaten weigerden inzage in de campagnearchieven van 1968.

Wie wat bewaart, heeft wat

Toen kort na 2007 de Nixon Presidential Library Haldemans aantekeningen vrijgaf voor het publiek, kwam een journlist vier relevante pagina’s tegen. Richard Nixons telefoontjes kwamen regelmatig tijdens de campagne van 1968 bij Haldeman binnen en deze maakte nauwkeurige aantekeningen. “Keep Anna Chennault working on SVN,” schreef Haldeman, terwijl hij Nixon aan de lijn had. “Ze zouden Johnsons initiatief de vernieling in laten draaien”, zei Nixon.

Impeachment

Een voordeel van de huidige hoofdbewoner van het Witte Huis is, dat hij het makkelijk maakt zijn uitlatingen, opvattingen of plannen terug te vinden. Hij is niet weg te slaan van Twitter en ook op persconferenties maakt hij van zijn hart geen moordkuil. Natuurlijk is het lelijk om een buitenlandse leider te vragen onderzoek te doen naar kwalijke activiteiten van een mogelijke tegenstander. Daarmee is niet gezegd dat vorige presidenten dat niet ook, maar op een wat discretere wijze deden. Is het erg genoeg om daarvoor ‘geimpeached’ te worden? Valt het onder de ‘high crimes and misdemeanors’ waar de grondwet over spreekt in artikel 1, lid 3? En trouwens, hoe ‘high’ is high’? Is de drempel de laatste jaren al niet flink verlaagd?