Boris
“He knows no details, has only half the picture in his mind,
talks absurdities en makes my blood boil to listen to his nonsense”. “I find it
hard to remain civil and the wonderful thing is that ¾ of the population of the
world imagine that Winston Churchill is one of the Strategist of History and
the other ¼ have no conception what a public menace he is and has been
throughout this war!”
Dit komt allemaal uit het dagboek van Field Marshall Alan
Brooke, Chief of the Imperial General Staff en als zodanig de belangrijkste
militaire adviseur van Winston Churchill. Nigel Hamilton heeft met War and Peace
alweer een indrukwekkend boek geschreven. Het is het laatste deel van een
trilogie over het militaire leiderschap van Roosevelt in de Tweede Wereldoorlog.
Hij geeft een heel positief beeld van Roosevelt en laat met talloze voorbeelden
zien dat Churchill als de facto militair leider – hij was zowel premier als
minister van Defensie – van Engeland grossierde in plannen die zijn Amerikaanse
bondgenoten tot wanhoop dreven.
Kostbare fouten
De landing bij Anzio in januari 1944 liep op een grote
mislukking uit. Doel was om Rome te bereiken, maar wat de geallieerden daar nu
precies mee op zouden schieten was voor velen een raadsel. Churchill dreef het
plan door zonder goede voorbereiding met alle noodlottige gevolgen van dien. Hij
pleitte voor een grotere militaire operatie in Italië met de bedoeling om de
Duitsers in hun ‘soft underbelly’ te raken. Hoe de geallieerden de Alpen zouden
moeten oversteken was alleen hem duidelijk. Toen Roosevelt en Churchill in
september 1944 in Quebec bijeenkwamen voor militair beraad, stelde hij voor om
een leger te laten landen in Istrië en dan op te trekken naar Wenen. Ook daar
liggen hele hoge bergen tussen start en finish en ook dat plan bleef ‘creatief,
maar vaag’. In 1916 was Churchill als First Lord of the Admiralty al
verantwoordelijk voor de militaire actie van het Engelse leger in 1915 in de
Dardanellen, een onmogelijke operatie met 141.000 slachtoffers. Hij trad daarna
af, dat wel. Kortom Churchill als militaire leider komt er niet goed vanaf bij
Hamilton. Op mijn kast ligt – en staat er nog niet in
– Churchill, Walking with Destiny, de laatste biografie van
Churchill door Andrew Roberts. Ik ben benieuwd hoe hij van al deze gebeurtenissen en discussies
verslag doet.
Andere tijden
In het laatste jaar van zijn leven was Roosevelt sterk
verzwakt. Vaak was hij helemaal niet of maar een paar uur per dag in staat te
werken. Een aantal keren trok hij zich voor een periode van meerdere weken op
het platteland terug ver buiten het bereik van de media. Die media waren toen
nog niet zo talrijk als nu en lieten zich uit respect voor de president op
afstand houden. Diegenen die hem wel spraken waren zonder uitzondering geschokt
door zijn verschijning en gedrag, maar hielden hun mond. Dat zou in onze
moderne tijd met mobieltjes in de aanslag en iedereen klaar om te twitteren
niet meer mogelijk zijn.
En nu Boris
Dacht u even dat de citaten in het begin op Boris Johnson
sloegen? Helemaal vreemd is dat niet, want hij schreef in 2015 met The
Churchill Factor een biografie van Churchill en maakt er geen geheim van
dat deze zijn grote held en voorbeeld is.
Een Duitse Generaal zou heel goed het zelfde kunnen hebben opgeschreven over zijn politieke baas, maar dat was wel aanzienlijk riskanter. Maar laat niemand geloven dat generaals geen monumentale en kostbare blunders hebben begaan. De fouten van politici en generaals vormen de reden dat in oorlogen beide zijden meestal liegen of verdraaien. De onvermijdelijke fouten met de onvermijdelijke vreselijke gevolgen maken het ook zo moeilijk te voorzien welke partij zal winnen.
BeantwoordenVerwijderen